De beer is los

Begin juni is het vaak tijd voor een vogelreisje. Vanwege drukte op het werk lukt het niet om eerder in het voorjaar te gaan. Niet getreurd, want begin juni zijn veel vogels nog steeds lekker actief. Na een korte brainstormsessie met Carlo te hebben gedaan, kwamen we op het idee om naar Roemenië te gaan. Als hoofddoel stellen we het zien van bruine beren en reuzenzwartkopmeeuwen. Voor ons beiden twee droomsoorten. Daarnaast willen we ook gewoon lekker genieten van het land met al haar moois en een niet te vol programma. De datum wordt al gauw geprikt en het duurt dan ook niet lang of de tickets zijn geboekt.

10 juni
Een goede voorbereiding is het halve werk, zo leert de ervaring. Nou, dan doen we dat maar. We vliegen via Eindhoven, een relatief klein en niet te druk vliegveld. Bij de bagage content krijgen we aan de stok met een vrolijke Surinamer. Een goed voorbeeld voor velen hoe deze man zijn werk doet. Hij houdt het voor zichzelf en voor anderen leuk. Carlo en ik hebben beide redelijk wat apparatuur mee in onze bagage. Uiteraard worden onze tassen eruit gehaald voor nadere inspectie bij de controle. Bij Carlo is alles goed, maar ik bedenk me dat ik nog een flesje water in m'n tas heb zitten. Ik wil de fles al pakken, maar ik heb niet door dat de Surinamer achter mij staat. Met een harde stem roept hij: 'Niet aankomen meneer, u bent bij deze levensgevaarlijk!' De schrik slaat me om m’n hart en ik doe uit paniek mijn handen maar in de lucht. Het valt gelukkig mee. Buiten het flesje water vindt hij niets anders wat niet mee mag het vliegtuig in. Gelukkig mag ik het flesje leegdrinken en alsnog meenemen. De man prijst zichzelf dat hij zo goed is voor deze wereld. 'U hoeft uw flesje water niet weg te gooien en bespaart ook nog vijftien cent statiegeld!' Die kan ik in mijn zak steken. 

Alles verloopt verder soepel. We komen zelfs te vroeg aan op het vliegveld in Boekarest, waardoor de piloot tijdens de landing ineens weer flink gas moet geven omdat we nog niet mogen landen. We vliegen nog een rondje extra in het luchtruim en kunnen tien minuten later alsnog landen.

Na de huurauto te hebben opgehaald, (we mogen het deze week doen met een bijna splinternieuwe Renault Captur), zetten we koers richting de bergen nabij Braşov. Het hotel voor deze nacht hebben we alvast geboekt. De rest van de vakantie zien we wel waar het schip strandt. Na wat gegeten te hebben en ingecheckt te hebben bij het hotel lopen we nog een rondje in de omgeving. Wat vogels betreft is het nog niet heel wild. Een concert aan grote karekieten en een zwarte ooievaar. Daar moeten we het mee doen. We zijn echter allebei moe van een lange dag reizen dus hoogste tijd om te gaan slapen.

Grote karekiet - Great Reed Warbler (eigen foto's, tenzij anders vermeld)

11 juni
De wekker gaat veel te vroeg, maar slapen lukte toch niet echt. De bedden liggen hard en kraken vreselijk. De klok loopt hier ook nog eens een uurtje voor op die van thuis. Om 4.30 Roemeense tijd vinden we het welletjes en stappen we op. Het begint al te schemeren en we moeten nog zo'n ander half uur tuffen voor we in het goede gebied komen. Degenen die in Roemenië geweest zijn weten dat de Transfăgărășan een geweldige route is door de hoge bergen die Roemenië rijk is.  We genieten van het prachtige en steeds wisselende uitzicht. Iedere hoogte van een berg heeft zijn eigen specialiteiten. Maar hoe hoger hoe mooier, vind ik!

Al rond half zeven bereiken we het hoogste punt waar je met de auto kan komen. Op bijna 2400 meter is het nog erg fris op dat tijdstip. Het is ook gedeeltelijk bewolkt, wat voor veel mist zorgt. Naast ons parkeert een auto met een Nederlands kenteken. Een niet al te grote oranje Daihatsu Cuore. Er stappen vier stevige Nederlanders uit. Die hebben hun bord met bloemkool altijd goed leeggegeten, zullen we maar zeggen. Daarnaast is de auto bepakt en bezakt met bagage. Waar een wil is, is een weg zo blijkt,  maar ik zou het zelf niet zien zitten om meer dan 20 uur opgevouwen te zitten in zo'n autootje. Carlo en ik hebben een huurauto, dus worden we niet herkend als Nederlanders. Fijn, want daar zijn we net even vandaan gevlucht.

Al snel trekt de bewolking weg en is er ruimte voor de zon. Het wordt wat aangenamer, dus tijd om onze camera's tevoorschijn te toveren. Het duurt niet lang of we ontdekken een nest van een rotskruiper. Iedere tien minuten komt één van de ouders met wat gevangen insecten aanvliegen. Daarbij maken ze steeds een tussenstop net voor onze neuzen. Wat een prachtige soort! Ook onze eerste alpenheggenmus van de trip landt even vlak voor ons. Die pak je maar weer even mee!

Alpenheggenmus - Alpine Accentor

Zwarte roodstaart - Black Redstart

Rotskruiper - Wallcreeper (foto's: Carlo ter Haar)

Rotskruiper - Wallcreeper

Huiszwaluw - Western House Martin

We wandelen en rijden nog wat rond en genieten van het prachtige uitzicht. Iets verder langs de route blijkt het te krioelen van de alpenheggenmussen. Een soort die mij altijd trekt. Deze zijn wel erg tam en lopen op nog geen halve meter voor je voeten!

Alphenheggenmus - Alpine Accentor (foto's boven: Carlo ter Haar)

Carlo klautert naar een alpenheggenmus

Soms zitten ze te dichtbij voor de camera. Dan moet je gewoon extra genieten!

Tegen twaalven houden we het voor gezien en rijden we aan de noordkant de berg weer af. Het is inmiddels iets drukker geworden. Dat heeft niet altijd zijn voordelen, maar deze keer maken we er dankbaar gebruik van. We zien namelijk heel veel auto's stil staan. Nieuwsgierig kijken we wat er te zien valt. Er blijkt een jonge bruine beer langs de kant van de weg te lopen! Wow, dat gaat wel heel makkelijk zeg! Het beest loopt rustig langs de kant van de weg opzoek naar eten. Hij blijkt vaak gevoerd te worden. Dat maakt het wel minder leuk, maar het blijft een beer. Oppassen geblazen dus, want de moeder zal vast niet ver zijn, al krijgen we die niet in het vizier.

Bruine beer - Brown Bear (foto onder: Carlo ter Haar)

We laten de bergen achter ons en rijden het laagland in. Het is daar inmiddels zo'n 30 graden. Roemenië is op veel plekken net zo plat als Nederland. Er wordt veel verbouwd, wat resulteert in eindeloze velden met zonnebloemen, tarwe en andere gewassen. Dat, in afwisseling met wat kreekjes en struwelen, blijkt perfect gebied te zijn voor onder andere soorten als hop, bijeneter, schreeuwarend en arendbuizerd.

Schreeuwarend - Lesser Spotted Eagle

Arendbuizerd - Long-legged Buzzard

We zoeken een hotel op in de buurt van Braşov. Die vinden we al snel. Tijdens het diner komen er wat alpengierzwaluwen drinken bij de vijver van het hotel. Erg tof! Op nog geen kwartier van het hotel hebben we goede plek waar met enige regelmaat beren gezien worden. Na het diner nemen we plaats in een jagershutje aan de rand van een groot openveld. Laat de beren maar komen! Helaas lijken de beren daar anders over te denken, want op een paar reeën en edelherten na zien we geen ander wild. Een roepende oeraluil is onze troostprijs.

Alpengierzwaluw - Alpine Swift

12 juni
We beginnen deze ochtend in de bossen nabij Braşov. Ons doelsoort is de witrugspecht, maar daar is juni niet de meest gunstige tijd voor. Het lukt ons dan ook niet om er eentje te vinden. Wel zien we waterspreeuwen en een grijskopspecht. Maar als we ineens op nog geen 20 meter afstand oog in oog staan met een vrouwtjeswolf, maakt dat alles goed. Wat een bonus! Ook in Roemenië is dit geen makkelijke soort om te zien. Dat blijkt maar weer, want niet veel later komen we een hardloper tegen die ons vertelt dat hij iedere week honderd kilometer door de bossen rent, maar nog nooit één wolf is tegen gekomen en slechts eenmaal een beer. Wij vragen hem of hij niet bang is om een beer tegen te komen, want die kunnen best gevaarlijk zijn. Hij antwoordt ons nuchter dat hij dat niet is. Als hij wordt verscheurd door een beer, dan is het zijn tijd en heeft hij een mooi leven gehad. Niet mijn mentaliteit, maar zo is iedereen weer anders.

Wolf - Grey Wolf

Er staat een flinke autorit voor de boeg. Het is vanaf Braşov nog zeven uur rijden naar de Donau Delta. We splitsen het op in tweeën. Na een uur of vijf rijden komen we aan bij Brăila. Een stad die gevestigd is aan de Donau. We eten er wat en rijden dan door naar een steengroeve ten noorden van Măcin.

Voor de foto's is het wat aan de warme kant. Dat wil zeggen: hard licht en warmtetrilling. Ook de vogels vinden het warm. Op wat zomertortels, grauwe klauwieren en wielewalen na zien we niet veel. Eerst maar een hotel zoeken dan. Dat lukt vrij snel en nog geen uur later liggen we met een biertje in het zwembad. Dat mag ook weleens. Tegen het begin van de avond gaan we weer terug naar de steengroeve. Ditmaal met meer succes.

Kuifleeuwerik - Crested Lark (foto's boven: Carlo ter Haar)

Ringmus -Eurasian Tree Sparrow

Duinpieper - Tawny Pipit (foto boven: Carlo ter Haar)

Bloemenblauwtje?

13 juni
De ochtend erop gaan we nogmaals terug naar hetzelfde gebied. Deze keer met het plan om een flinke klim te maken. In de ochtenduurtjes zijn de meeste vogels actief en daarnaast is het nog niet erg warm. En inderdaad zien we nu veel meer dan gisteren. Eenmaal boven gekomen genieten we van het prachtige uitzicht. Aan de ene kant kijken we uit over het laagland van Roemenië.  Aan de andere kant ligt een groot meer net over de grens met Oekraïne. Daar blijven we liever maar een beetje bij uit de buurt. Wel vliegt onze eerste roze pelikaan van deze trip over. Je kunt hem maar hebben!

Kuifleeuwerik - Crested Lark (foto onder: Carlo ter Haar)

Ortolaan - Ortolan Bunting (foto: Carlo ter Haar)

Ortolaan - Ortolan Bunting

Izabeltapuit - Isabelline Wheatear

Grauwe klauwier - Red-backed Shrike

Oostelijke vale spotvogel - Eastern Olivaceous Warbler

Duinpieper - Tawny Pipit

We bereiken deze ochtend twee verschillende bergtoppen. Beide niet mega hoog, maar wel energieslopend. Even gauw wat eten en dan door naar de Delta. We zijn benieuwd wat ons daar te wachten staat!

Onze eerste reuzenzwartkopmeeuwen laten zich bij de eerste stop al zien. Dat gaat makkelijk! Wat soorten betreft is de Donaudelta een ware snoepfabriek. Honderden bijeneters, tientallen scharrelaren, hoppen, roodpootvalken, dwergaalscholvers, roze pelikanen, vorkstaartplevieren en zo kan ik nog wel even doorgaan. We vermaken ons prima, dat begrijp je wel.

Roze pelikanen - Great White Pelicans (foto's: Carlo ter Haar)

Zeearend - White-tailed Eagle

Dwergarend - Booted Eagle (donkere fase)

Diezelfde avond nemen we een kijkje bij een nestwand van bijeneters. Een droom om die soort eens goed te fotograferen. In diezelfde wand zit een paartje scharrelaar en torenvalk. De scharrelaars laten zich niet makkelijk fotograferen en zijn ons steeds te vlug af. De rest is wel aardig gelukt toch? Tegen tienen vinden we een hotel in Murighiol. Snel wat uurtjes slapen, want morgen gaan we een dag varen!

Bijeneter - European Bee-eater (foto's onder: Carlo ter Haar)

Scharrelaar - European Roller (foto boven: Carlo ter Haar)

Torenvalk - Common Kestrel (foto's onder: Carlo ter Haar)

Gierzwaluw - Common Swift (foto's: Carlo ter Haar

14 juni
We varen vandaag mee met Lucian. Hij is onze gids vandaag en neemt ons mee naar het hart van de Donaudelta. Om 6 uur varen we de haven van Murighiol uit. De delta kent heel veel mooie kreken, afgewisseld met grote meren. Beide biotopen kennen hun eigen soorten. Mooie mangrove bossen wisselen zich af met grote rietvelden, die op hun beurt weer plaats maken voor mooie meren vol met kroost en lelies. Een waar feestje voor vele soorten vogels. Lucian vertelt ons dat hier het jaar rond zo'n 350 soorten vogels worden waargenomen. Dat is niet mis!

Kroeskoppelikaan - Dalmatian Pelican (foto: Carlo ter Haar)

Reuzenzwartkopmeeuw - Great Black-headed Gull

Kleine zilverreiger - Little Egret (foto's: Carlo ter Haar)

Alle Europese reigersoorten (m.u.v. koereiger) brengen in de Donaudelta hun jongen groot. Ook aan witwangsterns, roze pelikanen en dwergaalscholvers ontbreekt het niet. We zien er van alles honderden. Reuzenzwartkopmeeuwen en kroeskoppelikanen zijn een stuk schaarser, maar ook die zien we regelmatig.

Witwangstern - Whiskered Tern (foto's boven: Carlo ter Haar)

Roze pelikanen - Great White Pelicans (foto's onder: Carlo ter Haar)

Kokmeeuw - Black-headed Gull (foto's boven: Carlo ter Haar)

Reuzenzwartkopmeeuw - Great Black-headed Gull (foto's onder: Carlo ter Haar)

Pontische meeuw - Caspian Gull

Geoorde fuut - Black-necked Grebe (foto boven: Carlo ter Haar)

Witoogeend - Ferruginous Duck

Ralreiger - Squacco Heron (foto onder: Carlo ter Haar)

Kwak - Black-crowned Night Heron

Dwergaalscholver - Pygmy Cormorant (foto boven: Carlo ter Haar)

Boerenzwaluw - Barn Swallow

Baardman - Bearded Reedling

Europese otter - Eurasian Otter

In de middaguurtjes genieten we vooral van de vaartocht en de omgeving. Het licht is hard en de meeste soorten hebben we wel gezien. Na negen uur op het water te hebben gedobberd vinden we het welletjes.  We bedanken Lucian en zetten koers richting Vadu.

15 juni

Het vroege opstaan en het gebrek aan slaap hakt er in een weekje flink in. Daarnaast is het behoorlijk warm. Na een ochtendrondje gelopen te hebben in de omgeving van het hotel houden we het daarom voor gezien. Het levert onder andere een veldrietzanger en veel soorten steltlopers op. Breedbekstrandloper, poelruiter en vorkstaartplevier zijn noemenswaardig. Verder gebruiken we deze dag om even flink uit te rusten. We zitten op zes hoog, waardoor we een mooi uitzicht hebben. Als wij de vogels niet opzoeken, komen ze zelf wel langs. Zo vliegt er een kroeskoppelikaan vlak langs het balkon. Wat een megagrote vogels blijven die pelikanen zeg! Verder blijft het rustig. Morgen weer een dag.

Kroeskoppelikaan - Dalmatian Pelican

16 juni
We beginnen vandaag wederom bij een oude steengroeve.  Een compleet andere afgraving dan de vorige steengroeve. Wat vogels betreft is er genoeg activiteit. Tapuiten, bonte tapuiten, ortolanen, bijeneters, duinpiepers, grauwe gorzen en roodstuitzwaluwen. Het zit er allemaal. Een ware snoepfabriek voor een Nederlandse vogelaar!

Grauwe gors - Corn Bunting (foto boven: Carlo ter Haar)

Ortolaan - Ortolan Bunting (foto onder: Carlo ter Haar)

Roodstuitzwaluw - Red-rumped Swallow (foto boven: Carlo ter Haar)

Wanneer het licht hard wordt en de temperatuur stijgt rijden we door naar een bos waar balkansperwer zou moeten zitten. Onderweg maken we eenmaal een noodstop voor een kolonie roodpootvalken. Tussen alle graanvelden staat een rij van zo'n 20 oude populieren. Deze zitten vol met diverse nesten van roodpootvalken, roeken, spreeuwen, ringmussen en een net uitgevlogen familie hop. De keuze om hier vanavond terug te komen is direct gemaakt. We rijden door naar het bos van onze oosterse variant van de sperwer.  De weg is onverhard en niet in de beste staat. Remmen is angst, dus met een noodgang blazen we over dit soort weggetjes. Een grote stofwolk achterlatend. Haast hebben we niet, maar we hebben wel lol. Het schrikt de balkansperwer blijkbaar niet af, want aangekomen op plaats van bestemming is het de eerste vogel die we zien vliegen. Voor Carlo is ‘ie nog nieuw. Dat wordt trakteren!

Balkansperwer - Levant Sparrowhawk

We zitten er lekker in en besluiten door te gaan met de zoekactie naar sakervalk. Een niet hele makkelijke soort die een groot gebied bestrijkt. Al dagenlang speuren we alle elektriciteitsmasten af die we tegen komen. Laten daar er net een paar honderd van staan. Helaas… geen spoor van de sakervalk. Ook nog maar een keer terug naar de plek van onder andere de veldrietzanger. Die zullen we midden in de dag niet zien, maar onze pijlen zijn gericht op de witstaartkievit. De kans dat we die vinden is nihil, maar we geven niet zomaar op. Onverrichte zaken keren we terug. Wel spekken we de triplijst flink met wat gebruikelijke soorten.

De middaguurtjes zijn te warm. Ik heb het dan over temperaturen rond de 35 graden! We vinden een hotel op loopafstand van het strand. Een prima plekje voor de komende twee nachten. Een zwempartij in de zwarte zee doet ons goed. Carlo raakt bijna een slipper kwijt doordat ik niet goed kan gooien. Het levert een boze blik van een Roemeense badgast op, maar ik krijg zijn slipper toch weer terug. We halen een broodje kebab en zetten koers richting de roodpoten. We schieten onze kaartjes vol en genieten van deze prachtige soort. In Nederland zien we meestal juveniele vogels in het najaar. Dan is dit andere koek.

Roodpootvalk - Red-footed Falcon (foto's onder: Carlo ter Haar)

Roek - Rook

17 juni
Omdat de sakervalk nog steeds niet thuis gaf, besluiten we deze ochtend nog maar wat rondjes te rijden om zoveel mogelijk masten te controleren. Het levert in ieder geval een hoop kalander- en kortteenleeuweriken op. Ook fijn! De roodpoten blijven onze aandacht trekken. Inmiddels zijn we toch alweer een flink eind de goede hoek in gereden. Tja, wat doe je dan? Je gaat gewoon nog een keer.

Kortteenleeuwerik - Short-toed Lark (foto: Carlo ter Haar)

Ineens zien we vanuit onze ooghoeken een dikke prop op een mast zitten. Langs een doorgaande weg waar we niet 1, 2, 3, kunnen stoppen. Dit moet wel sakervalk zijn toch? Alle alarmbellen gaan rinkelen. Gelukkig vinden we een paar honderd meter verderop een plekje om te stopen. Hup, snel de telescoop erop. ’t Is ‘m!! Eindelijk hebben we hem! We lopen langs de weg op om wat dichterbij te komen. De valk vindt het blijkbaar precies tijd om te gaan jagen en gaat al honderden meters van tevoren op wieken. Opgelucht zetten we verder koers richting de roodpootvalken kolonie. De mast van de sakervalk ligt op de route naar de roodpootvalkenkolonie. Iedere keer als we er nu langs rijden zit hij keurig op zijn mast. Het lijkt zijn vaste stek te zijn. Hebben we de voorgaande keren dan niet opgelet of zat hij er gewoon niet? We zullen het nooit weten.

Sakervalk - Saker Falcon (digiscoop: Carlo ter Haar)

Na een middagje in het zwembad te hebben gesparteld, besteden we de avonduurtjes goed, door wederom terug te gaan naar de roodpootvalken. Gewoon omdat het kan en er langs dezelfde weg veel andere leuke soorten zitten.

Roodpootvalk - Red-footed Falcon

Hop - Hoopoe (foto: Carlo ter Haar)

Turkse tortel - Eurasian Collared Dove (foto: Carlo ter Haar)

Kleine klapekster - Lesser Grey Shrike

Duinpieper - Tawny pipit (foto: Carlo ter Haar)

18 juni
Nu er niet meer naar de sakervalk gezocht hoeft te worden, hebben we tijd over. In alle vroegte pakken onze koffers en rijden wederom naar de steengroeve. Ook deze derde keer stelt de groeve ons niet teleur. Geen nieuwe soorten, maar wel een hoop leuke fotootjes. De bonte tapuiten en duinpiepers hebben daar het grootste aandeel in. Het heeft vanmorgen geregend, dus het is wat bewolkt. Dat is aangenaam, want daardoor is de temperatuur een stuk lager en het licht zacht. Nog één keertje naar de roodpootvalken dan maar. Om het af te leren. Iedere keer maken we toch weer leuke nieuwe foto's. Rond elf uur komt de zon er goed doorheen en wordt het tijd om te gaan. We stellen de navigatie in op Boekarest. Het is mooi geweest zo.

Duinpieper - Tawny Pipit

Bonte tapuit - Pied Wheatear (foto's onder: Carlo ter Haar)

Boomvalk - Eurasian Hobby (foto: Carlo ter Haar)

We komen aan bij een hotel wat ons geschikt lijkt om de laatste nacht in door te brengen. Tot nu toe hebben we iedere dag pas bij de tweede keer beet. Het eerste hotel valt steeds om diverse redenen af. Na wat moeite wordt er iemand opgetrommeld die Engels spreekt. We mogen verder komen naar een tweede gebouwtje waar de receptie verscholen zit. We komen ondertussen langs een zwembad waar wat andere jongen gasten zitten. Een muziek box draait op standje doof. Daarnaast worden we flink nagekeken. We komen in een muf hokje terecht. Wij zien het bij voorbaat al niet zitten om hier onze laatste nacht te bivakkeren en besluiten de benen te nemen. In mijn beste Engels zeg ik dat we er toch vanaf zien, wens haar een fijne dag en zetten we het op een rennen.  Wegwezen hier! Op naar de volgende!

Ringmus -Eurasian Tree Sparrow

Roodpootvalk - Red-footed Falcon (foto's: Carlo ter Haar)

In de bomenrij links op deze foto heeft zich de roodpootvalken kolonie gevestigd.

Schaapherder met kudde schapen in de vroege ochtend (foto: Carlo ter Haar)

Hop - Hoopoe

19 juni
Tijd om te gaan. Vandaag vliegen we terug naar huis. We hebben erg genoten van dit land en al het moois. De twee absolute hoogtepunten waren de eerste dag door de bergen en de vaartocht door de delta. Met een veel mooie herinneringen en een hoop foto's rijker kunnen we voldaan naar huis. Tussendoor probeer ik mijn vriendin en het thuisfront natuurlijk zo goed mogelijk op de hoogte te houden van onze reis. Het na negen dagen weer terugzien van hen allen doet mij ontzettend goed. En door mijn vriendin opgehaald worden bij het vliegveld in Eindhoven is natuurlijk de kers op de taart!

Carlo bedankt voor de fijne dagen en de gezelligheid!