Al dagenlang wordt er een adulte vorkstaartplevier gezien. Precies op de grens van Nederland en België. Meestal blijft de vogel aan de Nederlandse zijde van de grensmaas plakken. Ik begrijp zijn keuze volledig. Uitzonderlijk is het zeker. Vorkstaartplevieren zijn meestal geen lange plakkers. En zeker geen volwassen vogel in het voorjaar. Deze dus wel. Wanneer de vogel er al zo'n vier dagen zit zie ik eindelijk mogelijk die kant op te gaan. De vogel wordt keurig 'gepiept', zoals dat heet. Kat in het bakje zou je zeggen. Niet dus. Na een rit van ruim twee uur is de vogel in geen velden of wegen meer te bekennen. Heb ik weer. Na twee uur posten geef ik het op en rijd nog wat dieper Limburg in. Ook daar is weinig spannends te beleven. Een overvliegende zwarte wouw is nog wel een mooie verassing.
Landkaartje, als de vogels niet willen dan maar een vlinder.
Roodborsttapuit
Rond een uur of twee in de middag geef ik het op. Als ik nu vertrek ben ik precies voor de spits thuis. Wanneer ik bij Eindhoven rijd, gaat de telefoon. Daan belt me met de mededeling dat de vorkstaartplevier zojuist weer is gezien. Hup, eerste de beste afslag eraf en weer een uur terug. En jahoor dat zit hij gewoon weer! Terug van zijn uitstapje. Na deze soort meermaals in het buitenland te hebben gezien nu eindelijk is in Nederland. En hoe! Eind goed al goed. Tot slot werken de gele kwikstaarten ook nog even leuk mee. Missie geslaagd
Reactie plaatsen
Reacties