Begin juni is het vaak tijd voor een vogelreisje. Vanwege drukte op het werk lukt het niet om eerder in het voorjaar te gaan. Niet getreurd, want begin juni zijn veel vogels nog steeds lekker actief. Na een korte brainstormsessie met Carlo te hebben gedaan, kwamen we op het idee om naar Roemenië te gaan. Als hoofddoel stellen we het zien van bruine beren en reuzenzwartkopmeeuwen. Voor ons beiden twee droomsoorten. Daarnaast willen we ook gewoon lekker genieten van het land met al haar moois en een niet te vol programma. De datum wordt al gauw geprikt en het duurt dan ook niet lang of de tickets zijn geboekt.

Een heerlijke ochtend in de duinen gestruind. Windstil en wat sluierbewolking. De perfecte omstandigheden om wat leuke plaatjes te maken. Duinparelmoervlinders had ik in Nederland nog nooit gezien, maar om deze slapend te fotograferen had ik vroeger van huis gemoeten. Rondom de parkeerplaats vlogen er tientallen rond. Wat vogels betreft was er ook genoeg activiteit. Iedere honderd meter kwam ik wel een grasmus en nachtegaal tegen. Ook de roodborsttapuitjes en kneuen waren druk bezig om hun net uigevlogen jongen wegwijs te maken in het duin. De blauwborst zong het hoogste lied en maakt zich klaar voor de tweede leg. Het hoogtepunt was echter de rondvliegende bijeneters. Wat een kleurenpracht!

Een geslaagde ochtend naar de Zouweboezem in Ameide en het Leersumse veld. De witvleugelstern was al weer door, maar niet getreurd; moeder natuur heeft veel meer moois te bieden!

Degenen die mij kennen weten ook dat ik graag steltlopers fotografeer. Heerlijk vind ik het om een avondje tussen het riet te liggen en verschillende soorten steltlopers te bespioneren. Ook dit voorjaar steek ik daar weer wat uurtjes in. Zo leg ik in april een mooi mannetje steltkluut vast en ook de bekende weidevogels vervelen nooit!

Al dagenlang wordt er een adulte vorkstaartplevier gezien. Precies op de grens van Nederland en België. Meestal blijft de vogel aan de Nederlandse zijde van de grensmaas plakken. Ik begrijp zijn keuze volledig. Uitzonderlijk is het zeker. Vorkstaartplevieren zijn meestal geen lange plakkers. En zeker geen volwassen vogel in het voorjaar. Deze dus wel. Wanneer de vogel er al zo'n vier dagen zit zie ik eindelijk mogelijk die kant op te gaan. De vogel wordt keurig 'gepiept', zoals dat heet. Kat in het bakje zou je zeggen. Niet dus. Na een rit van ruim twee uur is de vogel in geen velden of wegen meer te bekennen. Heb ik weer. Na twee uur posten geef ik het op en rijd nog wat dieper Limburg in. Ook daar is weinig spannends te beleven. Een overvliegende zwarte wouw is nog wel een mooie verassing. 

16 september

Tijdens onze vorige reis door Marokko wist de bevolking de claxon goed te vinden. Ik vraag me af hoe dat in Turkije zit. Tijmen krijg ik zover om mee te helpen aan mijn onderzoek. Het duurt dan ook niet lang of de vliegtickets zijn geboekt. De voorbereiding kan beginnen. Hotels boeken we nooit van te voren, dus we focussen op de auto, de route en de soorten.

Het voorjaar is volop aan de gang, het is lekker weer en ik heb weer eens een dag vrij. Een plan dat al langere tijd knaagt wordt vandaag werkelijkheid. Een ronde door het noordelijke gedeelte van Nederland: Drenthe, Groningen en Friesland.

Wanneer ik het zat ben besef ik mij dat ik een zak met kruidnoten heb meegenomen. We maken er een spelletje van. Wie raak mikt, mag een handje kruidnoten. Dubbele portie als je op een helm mikt, dat geeft namelijk een leuk geluid. Jaap gooit vier keer raak, Daan en Tijmen twee keer. Zelf gooi ik alles mis, maar ik moet dan ook opletten of we niet achtervolgd worden.

Wat de kraanvogels niet weten dat er over heel het zuiden van Nederland en België een groot regenfront hangt. Halverwege de middag botsen de kranen op dit front. Doorvliegen is geen optie voor ze. Er blijven drie andere opties over: ze gaan naar de grond, vliegen rechtsomkeert terug naar Diepholz (helaas alle afgelegde kilometers en inspanningen van vandaag voor niets), of ze vliegen om de bui heen. De meeste kraanvogels kiezen voor optie twee en drie. Een complete chaos breekt uit.

Dit keer geen lange verhalen, maar vooral een heleboel foto's. Afgelopen week heb ik met mijn neef Marc een roadtrip door Oostenrijk gedaan. Het recept is heel makkelijk: een auto, een kamer voor de eerste nacht, een tent, wat eten en voor mij mijn camera en verrekijker en voor Marc zijn drone. That's it!

Herkennen jullie dat? Wanneer je veel foto's maakt van dezelfde soort en ze allemaal wel wat hebben. Welke ga ik bewaren en welke niet. Meestal ben ik gewend maximaal vijf foto's van één bepaald soort te bewaren, uitzonderingen daar gelaten.

Al een tijdje hebben we het plan om in juni naar de Bempton Cliffs te gaan. De laatste jaren overzomerde daar steeds een wenkbrauwalbatros, een soort die normaal op en rond de eilanden boven de Zuidpool voorkomt. Daarnaast is het daar een feestje wat vogels betreft. De kliffen zitten vol met broedende jan-van-genten, noordse stormvogels, papegaaiduikers, alken en zeekoeten. Het plan was snel getrokken. We gaan met een groepje van zeven man en twee auto's een weekend die kant op.

Er is niets lekkerder dan in de winter op vakantie te gaan naar een warm en zonnig land. Maar ja, de grote vraag is dan: welk land? Afgelopen jaren heb ik verschillende landen binnen Europa bezocht. Ook al valt er daar nog heel veel te bewonderen en te ontdekken, een land in de tropen staat hoger op mijn verlanglijstje. Samen met Carlo komen we na wat wikken en wegen op een prachtig idee: Suriname!

Na een goede voorbereiding zijn we (Jaap Oosterom, Richard van Vugt en ik) klaar voor onze zeven daagse roadtrip door Bulgarije. Bulgarije is misschien niet het meest bekenste land om op vakantie te gaan, maar ik hoop dat in deze blog duidelijk gaat worden wat dit prachtige land te bieden heeft!

Vanavond wilde ik graag iets nieuws uitproberen. Namelijk het fotograferen van steltlopers, maar dan niet van uit de hut. Na een mooie plek uitgekozen te hebben bereidde ik mij voor op een lange zit voordat de eerste steltlopers zich zouden melden.

Klik op onderstaande foto voor het hele verhaal.

Klik op onderstaande foto voor meer foto's

Na een geslaagde reis door zuidelijk Portugal begin dit jaar, kwamen we op het idee om er nog een weekje tussen uit te knijpen. Dit keer zouden we niet met twee man, maar gezellig met z'n vieren gaan. Mijn broertje heeft net examen gedaan, dus dit was de ultieme kans voor een mooi examenreisje.

Voor het derde jaar op een rij ga ik voor de vlinders naar de Belgische Ardennen. Vergeleken met ons kikkerlandje is het daar altijd een feest wat vlinders betreft. Eerdere jaren was ik wat later in het jaar, maar dit keer besloten we in mei te gaan. Elke vlindersoort heeft zijn eigen vliegtijd, dus het kan geen kwaad om in verscheidene maanden te gaan.

Rond 21.30 zetten mijn broer en ik voet aan wal op vliegveld Faro in Portugal. Eindelijk is het dan zo ver en is het tijd om het zuidelijke deel van dit land te verkennen. Het zou maar een tripje van 4 dagen worden, dus het programma staat overvol. Mijn broer wil graag zoveel mogelijk van het land zien, maar bij mij hebben de vogels prioriteit.